Mijn kleine nichtje, wat nog steeds klein is en nog steeds mijn nichtje maar wat ik allang niet meer mijn kleine nichtje moet noemen eigenlijk, heeft een baby gekregen. Een heel klein babytje. Het nichtje woont in Frankrijk met haar Franse man. Ik ga dus niet op kraambezoek want zoals ik al vertelde, wij (Man) schilderen kozijnen. Maar haar zus, mijn andere nichtje, die gaat wel. En dus heb ik een kadootje gemaakt wat mee gaat in de koffer.
![]()
Ik had natuurlijk kunnen denken, ik geef een rompertje. Dat neemt niet zoveel ruimte in beslag. Mijn nichtje gaat kamperen met man en drie kinderen. De auto zal dus best een beetje vol zitten. Maar Zus geeft al een romper. En bovendien geef ik alle baby's die geboren worden een fotoboek. Niet allemaal natuurlijk, alleen die waarvan ik de ouders ken.
![]()
![]()
Dat ik een fotoboek geef, dat heeft een rede. Zelf deed ik ooit iets fout. Toen Dochter werd geboren plakte ik boeken vol. Van de eerste week zijn er al twee volle boeken. Bij Zoon ging alles anders. Niets een week samen op bed liggen en fotootjes maken. Na twee dagen stond ik al met een dweil in mijn handen. Dochter had wat aanpassingsprobleempjes en die werden nog groter toen ze kort na de geboorte van zoon ook nog naar de basisschool ging. Handen te kort. De geboorte van een gezin bleek zwaarder dan de geboorte van een kindje. De foto's die er gemaakt werden ,bleven op de computer.
En die computer crashte. Geen enkele foto uitgeprint of op schijf. Alles weg. Van geboorte tot 8 maanden. Vandaar dat fotoboek, met wijze raad erbij natuurlijk.
Ik maakte de hoes van beige ,bruin en groen zeil. En het was natuurlijk een hele goede reden om dit prachtige perenstofje te kopen.
![]()
Ik had natuurlijk kunnen denken, ik geef een rompertje. Dat neemt niet zoveel ruimte in beslag. Mijn nichtje gaat kamperen met man en drie kinderen. De auto zal dus best een beetje vol zitten. Maar Zus geeft al een romper. En bovendien geef ik alle baby's die geboren worden een fotoboek. Niet allemaal natuurlijk, alleen die waarvan ik de ouders ken.
Dat ik een fotoboek geef, dat heeft een rede. Zelf deed ik ooit iets fout. Toen Dochter werd geboren plakte ik boeken vol. Van de eerste week zijn er al twee volle boeken. Bij Zoon ging alles anders. Niets een week samen op bed liggen en fotootjes maken. Na twee dagen stond ik al met een dweil in mijn handen. Dochter had wat aanpassingsprobleempjes en die werden nog groter toen ze kort na de geboorte van zoon ook nog naar de basisschool ging. Handen te kort. De geboorte van een gezin bleek zwaarder dan de geboorte van een kindje. De foto's die er gemaakt werden ,bleven op de computer.
En die computer crashte. Geen enkele foto uitgeprint of op schijf. Alles weg. Van geboorte tot 8 maanden. Vandaar dat fotoboek, met wijze raad erbij natuurlijk.
Ik maakte de hoes van beige ,bruin en groen zeil. En het was natuurlijk een hele goede reden om dit prachtige perenstofje te kopen.
