Morgen wordt onze Ninjastrijder 8 jaar. En dan moet er ook op school getrakteerd worden natuurlijk. Woensdagavond ging ik samen met Dochterlief op zoek naar een goed idee. We struinden Pinterest af en googleden wat. Ideeën genoeg. Legopoppetjes, Skylandercakejes, Marioknutsels..... Het moesten Toad Cakepops worden besloten we. ZoonLief is gek op Toad, hij noemt 'm liefkozend 'Totje met het sappige hoofd'.![]()
Donderdagochtend op zoek naar witte marshmellows, rood glazuur en iets voor de witte stippen. Na drie supermarkten slaagden we na een uitgebreidde voorlichting bij Jamin. We gingen dit even fixen dochter en ik.
We gaven de de marshmellows een laagje chocolade, drogen, daarna oogjes van pure chocolade. Bakten cakepops, dipten ze in de rode smeltglazuur, drogen, gaven ze witte choco stippen en prikten alles op een stokje. Dit alles duurde ongeveer 4 uur! En zorgde voor totale chaos in mijn keuken én in mijn hoofd. Ik schrijf het hier namelijk op ,drogen, maar er droogde helemaal niets!
Het was één grote plakkerige bende. Tijd om ZoonLief op te gaan halen van school. Op de fiets vertelde hij dat de klas zich enorm verheugde op Tod-hoofdjes! Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Zelfs zijn beste vriend niet en die kent de helft van de helft van de mensen in de stad en bijna heel Suriname. Dat zegt dus wel iets.![]()
Thuis gekomen ging hij gelukkig buiten spelen. Ik zette de hele mik-mak in de vriezer. Het kwam er droog uit. Samen met Dochterlief bewonderde ik het resultaat van ons harde werk. Zij verwoordde mijn gedachten: "het ziet er niet uit!".Heel even dacht ik ik spring op de fiets en haal een kant en klare traktatietaart bij Jamin.
De bel. Zoonlief had wat buurkinderen uitgenodigd om Totjes te komen proeven. Ik zei een paar lelijke dingen. Mochten ze dan even kijken? De deur ging dicht.
Manlief kwam thuis en keek eens kritisch naar ons project. "Waar is zijn lichaam?", hij vond het vooral erg weinig. Kwam Zoonlief niet altijd thuis met bekers snoep met fluiten en balonnen? Tja.
Ik dacht aan de verjaardags boodschappen, de taarten die ik moest bakken en de soep die gekookt moest worden en de dag die ik verpest had.
Zoonlief kwam thuis en met een stralend gezicht bewonderde hij de cakepops. "Wauw, ze zijn prachtig mam!" Onbescheiden als hij is propte hij er één in zijn mond. "Lekker, héééél lekker!" Lekker? zijn ze lekker? daar had ik nog niet eens aan gedacht. Ik proefde en jawel, ze waren lekker!
Mijn dag was weer goed. s'Avonds om tien uur was alles droog genoeg om in te pakken en snel een foto te maken. Zoon ging vol trots de klas in en wat denk je dat juf zegt "Zo'n mooie traktatie heb ik nog nooit gezien!
Vandaag doe ik fluitend de boodschappen en die taarten haal ik bij de bakker!
Donderdagochtend op zoek naar witte marshmellows, rood glazuur en iets voor de witte stippen. Na drie supermarkten slaagden we na een uitgebreidde voorlichting bij Jamin. We gingen dit even fixen dochter en ik.
We gaven de de marshmellows een laagje chocolade, drogen, daarna oogjes van pure chocolade. Bakten cakepops, dipten ze in de rode smeltglazuur, drogen, gaven ze witte choco stippen en prikten alles op een stokje. Dit alles duurde ongeveer 4 uur! En zorgde voor totale chaos in mijn keuken én in mijn hoofd. Ik schrijf het hier namelijk op ,drogen, maar er droogde helemaal niets!
Het was één grote plakkerige bende. Tijd om ZoonLief op te gaan halen van school. Op de fiets vertelde hij dat de klas zich enorm verheugde op Tod-hoofdjes! Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Zelfs zijn beste vriend niet en die kent de helft van de helft van de mensen in de stad en bijna heel Suriname. Dat zegt dus wel iets.
Thuis gekomen ging hij gelukkig buiten spelen. Ik zette de hele mik-mak in de vriezer. Het kwam er droog uit. Samen met Dochterlief bewonderde ik het resultaat van ons harde werk. Zij verwoordde mijn gedachten: "het ziet er niet uit!".Heel even dacht ik ik spring op de fiets en haal een kant en klare traktatietaart bij Jamin.
De bel. Zoonlief had wat buurkinderen uitgenodigd om Totjes te komen proeven. Ik zei een paar lelijke dingen. Mochten ze dan even kijken? De deur ging dicht.
Manlief kwam thuis en keek eens kritisch naar ons project. "Waar is zijn lichaam?", hij vond het vooral erg weinig. Kwam Zoonlief niet altijd thuis met bekers snoep met fluiten en balonnen? Tja.
Ik dacht aan de verjaardags boodschappen, de taarten die ik moest bakken en de soep die gekookt moest worden en de dag die ik verpest had.
Zoonlief kwam thuis en met een stralend gezicht bewonderde hij de cakepops. "Wauw, ze zijn prachtig mam!" Onbescheiden als hij is propte hij er één in zijn mond. "Lekker, héééél lekker!" Lekker? zijn ze lekker? daar had ik nog niet eens aan gedacht. Ik proefde en jawel, ze waren lekker!
Mijn dag was weer goed. s'Avonds om tien uur was alles droog genoeg om in te pakken en snel een foto te maken. Zoon ging vol trots de klas in en wat denk je dat juf zegt "Zo'n mooie traktatie heb ik nog nooit gezien!
Vandaag doe ik fluitend de boodschappen en die taarten haal ik bij de bakker!
