Opeens is er een week voorbij zonder ook maar een letter getypt te hebben. Zonder plaatjes van haakseltjes of naaisels te plaatsen , zonder lange onzinnige verhalen. En niet omdat ik met 42 graden koorts op bed lag. Niet omdat ik stapels werk had. Niet omdat ik met de zomerschoonmaak ben begonnen of omdat ik 18 miljoen heb gewonnen en lijstjes moest gaan maken van mijn wensen.
Niets van dat alles. Ik had geen zin. Geen zin en geen inspiratie. Het was er niet. Groot is de bewondering voor de dames die er iedere dag een verhaaltje uit weten te persen. Natuurlijk maakte ik wel wat. Wat opdrachtjes die zo op de valreep klaar waren dat ik er geen foto´s van heb. Wat onbestemde rare haakseltjes. Ik flockte nog wat. Kocht meer folie. Vond nog wat fijne lapjes. We trokken nog wat behang in de slaapkamer. Ik las dat boek. We schreven Dochter in op `De Middelbare´en de week was weer om.
En ik maakte nog een shirtje voor mijzelf. Een shirtje waar ik best tekst en uitleg bij wil geven. Ware het niet dat het dan al snel weer een vaag verhaal wordt. Het patroon is van een jurk uit de December Knip. Maar dan met korte mouwen en zonder rok. De onderkant van het shirt en de mouwtjes heb ik afgezet met paarse boordstof en tussen het voorpand heb ik een groen paspeltje gezet. Had je dan geen patroon van een shirtje kunnen nemen Ambela? Ja dat had ook gekund. En daarom doe ik niet aan tutorials. Daar ben ik gewoon te vaag voor. Ik doe namelijk altijd maar wat. Tijdens het maken groeit een idee.
![]()
Toch zie ik bij de zoektermen dat mensen dingen willen namaken die ik op mijn blog zet. Letterlijk staat er 'hoe haak ik een Ambela rondje'. Misschien moet ik in het vervolg wat duidelijker te werk gaan zodat een ander ook begrijpt waar ik mee bezig ben. Maar ik haak zelf nog maar sinds kort dus zou ik me wat betweterig voelen als ik haaktutorials zou schrijven. Bovendien weet ik eigenlijk ook nog steeds niet hoe al die steken heten. Na wat basis haaklesjes by Miekk ben ik gewoon zelf gaan proberen.
En zo ging het met naaien ook. Na een vervelende diagnose besloot ik dat het tijd werd voor een naaimachine. Het moest er uit. Opgekropte creativiteit is heel ongezond. En ik hou niet van vieze handen. Dus geen geverf of geklei. En plakken en knippen daar heb ik ook weinig mee. Het eeste wat ik naaide was een tas. Creativiteit uit nood geboren brengt vaak goede ideeën en mooie resultaten.
Dochter had een nieuwe tas nodig in de verkeerde maand. En dan ook nog allerlei wensen , hoe klein ze ook was. Ik kon het gewenste ding niet vinden in de prijsklasse die ik voor ogen had en dus kocht ik een placemat bij de HEMA. Ik naaide er twee zijkantjes aan vast en op de voorkant een soort corsage van een knoop een vilten bloemetje met wat lintjes er aan vast. En ze vond 'm mooi. En haar klasgenootjes ook. Ik had nog nooit een naailes gevolgd dus ik deed dágen over zo'n tasje. Maar het gaf me heel veel voldoening en al snel een paar klantjes.
En al naaiende vond ik dingen uit die je op naailes waarschijnlijk al in je tweede les krijgt voorgeschoteld. Maar dat geeft helemaal niets. Ik leer nog steeds en ben best trots op mijn naaiseltjes. Maar verwacht van mij dus geen tutorials. Je weet nu waarom. Tijdens het plaatsen van de foto heb ik besloten dat de mouwtjes er weer af gaan. De jurk word een hemdje.
Niets van dat alles. Ik had geen zin. Geen zin en geen inspiratie. Het was er niet. Groot is de bewondering voor de dames die er iedere dag een verhaaltje uit weten te persen. Natuurlijk maakte ik wel wat. Wat opdrachtjes die zo op de valreep klaar waren dat ik er geen foto´s van heb. Wat onbestemde rare haakseltjes. Ik flockte nog wat. Kocht meer folie. Vond nog wat fijne lapjes. We trokken nog wat behang in de slaapkamer. Ik las dat boek. We schreven Dochter in op `De Middelbare´en de week was weer om.
En ik maakte nog een shirtje voor mijzelf. Een shirtje waar ik best tekst en uitleg bij wil geven. Ware het niet dat het dan al snel weer een vaag verhaal wordt. Het patroon is van een jurk uit de December Knip. Maar dan met korte mouwen en zonder rok. De onderkant van het shirt en de mouwtjes heb ik afgezet met paarse boordstof en tussen het voorpand heb ik een groen paspeltje gezet. Had je dan geen patroon van een shirtje kunnen nemen Ambela? Ja dat had ook gekund. En daarom doe ik niet aan tutorials. Daar ben ik gewoon te vaag voor. Ik doe namelijk altijd maar wat. Tijdens het maken groeit een idee.
Toch zie ik bij de zoektermen dat mensen dingen willen namaken die ik op mijn blog zet. Letterlijk staat er 'hoe haak ik een Ambela rondje'. Misschien moet ik in het vervolg wat duidelijker te werk gaan zodat een ander ook begrijpt waar ik mee bezig ben. Maar ik haak zelf nog maar sinds kort dus zou ik me wat betweterig voelen als ik haaktutorials zou schrijven. Bovendien weet ik eigenlijk ook nog steeds niet hoe al die steken heten. Na wat basis haaklesjes by Miekk ben ik gewoon zelf gaan proberen.
En zo ging het met naaien ook. Na een vervelende diagnose besloot ik dat het tijd werd voor een naaimachine. Het moest er uit. Opgekropte creativiteit is heel ongezond. En ik hou niet van vieze handen. Dus geen geverf of geklei. En plakken en knippen daar heb ik ook weinig mee. Het eeste wat ik naaide was een tas. Creativiteit uit nood geboren brengt vaak goede ideeën en mooie resultaten.
Dochter had een nieuwe tas nodig in de verkeerde maand. En dan ook nog allerlei wensen , hoe klein ze ook was. Ik kon het gewenste ding niet vinden in de prijsklasse die ik voor ogen had en dus kocht ik een placemat bij de HEMA. Ik naaide er twee zijkantjes aan vast en op de voorkant een soort corsage van een knoop een vilten bloemetje met wat lintjes er aan vast. En ze vond 'm mooi. En haar klasgenootjes ook. Ik had nog nooit een naailes gevolgd dus ik deed dágen over zo'n tasje. Maar het gaf me heel veel voldoening en al snel een paar klantjes.
En al naaiende vond ik dingen uit die je op naailes waarschijnlijk al in je tweede les krijgt voorgeschoteld. Maar dat geeft helemaal niets. Ik leer nog steeds en ben best trots op mijn naaiseltjes. Maar verwacht van mij dus geen tutorials. Je weet nu waarom. Tijdens het plaatsen van de foto heb ik besloten dat de mouwtjes er weer af gaan. De jurk word een hemdje.
