Het Verhaal van Hond deel 2

Het eerste verzoek om samen met Mevrouwtjeshond een gezinnetje te stichten kwam toen Hond net een jaar was. Zoals ik al vertelde is Mevrouwtjeshond van een collega van Man en de honden zijn net zo oud. Ze waren zonder dat ze elkaar gezien hadden als een soort van uitgehuwelijkt zonder huwelijk zeg maar. Wij hebben altijd gecastreerde honden gehad dus onbekend met het fenomeen dekken.





Ik trok de bibliotheek leeg en er werd flink gegoogled. Ik begreep al snel dat het allemaal niet zo eenvoudig was. Wanneer de daad erop zit blijven de honden aan elkaar vast zitten. Dat kan een paar minuten duren maar soms ook wel een uur. Als baas heb je dan de taak om de honden rustig te houden en met de billen tegen elkaar aan te zetten. Ja je leest het goed. Ze zitten dus nog vast aan elkaar (even voor de duidelijkheid , met hun geslachtsdelen) en dan zet je ze met de billen tegen elkaar. Het vrouwtje wil dan nog wel eens boos worden of in paniek raken en kan dan uithalen naar het mannetje. En dat allemaal terwijl ze dus vast zitten.

Ik was er al snel uit. Hond was hier nog lang niet aan toe. Voor dat we het wisten zou Mevrouwtjeshond in zijn kont hangen en konden we naar de dierenarts met twee honden die op twéé plaatsen aan elkaar vast zaten. Man moest maar gaan vertellen dat het niet door ging.

Met anderhalf jaar was het weer zover. We twijfelden , want de afspraak was dat we eerste keuze uit het nest zouden hebben. En misschien was het wel leuk voor Hond om er een Hondje bij te krijgen. Maar wederom zag ik weer enge beelden en had ik maar bedacht dat Hond het allemaal wel helemaal niet zou begrijpen. Hond is nog maar een kind en helemaal niet bezig met dingen als dekken. Man mocht het weer gaan vertellen.

Met twee jaar is Hond echt volwassen. En zo wordt hij ook gezien door andere honden. Zijn belachelijke , enthousiaste , lompe gedrag word regelmatig flink afgestraft door honden in het park. Hond heeft de gewoonte om honden (die hij leuk vindt en dat zijn alle honden die net zo groot of groter zijn dan hij) te begroeten door ze loeihard omver te lopen en vervolgens over hun rug te springen , dit een keer of vijf en dan duikt hij op hun rug om er vrolijk op los te rijen. Dit valt zelden in de smaak. De 'regels' van de hondenwereld , die er echt schijnen te zijn bij honden onderling , begrijpt Hond totaal niet. Hij is helemaal niet onder de indruk van een boze hond , word zelf nooit boos en gaat gewoon verder met zijn gespring. Hond wandelt dus aan de riem om problemen te voorkomen. En om van de overtollige energie af te komen fietsen we. Ik dus , hij rent er naast.



Maar zo zijn Hond zijn sociale contacten dus beperkt en dat vind hij nou juist zo leuk. Een hondje erbij dus. Maar waar vind je er één die net zo gek is? Juist , zijn eigen nageslacht. Toen Mevrouwtjeshond er weer klaar voor was werden er afspraken gemaakt. 'Het' zou bij ons thuis plaats vinden om te zorgen dat het mannetje in de dominante positie was. (jaja we hadden ons ingelezen). En er zou iemand meekomen die ervaring had met parende honden.

Voor de zekerheid keek ik nog wat youtube filmpjes met een uiterst geboeide zoon naast me. Ik weet niet of dit de beste manier van sexuele voorlichtng is maar ik kom er zo mooi vanaf. En de moeders en vaders van zijn vriendjes ook want dit is in geuren en kleuren uitgelegt aan een ieder die het maar horen wilde. Het hele gebeuren leefde erg in zoon zijn hoofdje. Hij moest en zou er bij zijn als 'het 'ging gebeuren. Dochter zegde een afspraak af en Collega kwam met haar Man , Dochter en Deskundige. Wij zouden dus met acht mensen gaan kijken hoe Hond voor puppies ging zorgen. Ik had er een hard hoofd in. Hier zou niets van tercht komen. Waarschijnlijk zou hij niet eens begrijpen wat hij moest doen.

Dat viel dus wel mee. Ze stond nog maar op de drempel of Hond zat al op Mevrouwtjeshond haar rug. Ik herkende mijn Hond niet meer. Nu begreep hij de 'regels' opeens héél goed. Mevrouwtjeshond hoefde haar hoofd maar om te draaien of hij lag al op de grond. Hij deed zijn uiterste best. Hij waste haar oren en likte haar poten. Maar daar zat het probleem. Bij die poten. Die waren te lang. Hoe Hond ook zijn best deed , hij kon er niet bij. Op de foto's die uitgewisseld waren hadden we dit niet kunnen zien. Mevrouwtjeshond moest bukken , maar die was nog al snel afgeleid. Collega bedacht dat het bij haar thuis moest.

Zaterdagochtend , half tien , Hond ging er weer tegen aan. Niet te stoppen. Ik vraag me af of hij zelf ook door had dat het niet lukte. Hij was gewoon hartstikke leuk bezig. Als de kinderen , toen ze klein waren , vroegen hoe ze gemaakt waren dan vertelde mijn man dat Mamma een puzzel had en Pappa had die gelijmd. Bij Collega thuis zat alles onder de lijm. Dit is de minst smerige manier om het uit te leggen. Of ik had er ook niets over kunnen zeggen , dat was misschien beter geweest. Maar goed Mevrouwtjeshond is dus ondanks alle inspanning niet zwanger geraakt en dus geen pup voor Hond. Over zes maanden herkansing.