Quantcast
Channel: Ambela
Viewing all 125 articles
Browse latest View live

Vive Maria

0
0
Ik ben niet Katholiek , heb ook geen Latijns-Amerikaanse roots of iets dergelijks. Ik ben gewoon dol op Maria afbeeldingen. In alle vormen en maten. Tassen , kussens , armbandjes en natuurlijk beelden.


Opgegroeid in een Protestants gezin was Maria , of welke heilige afbeelding dan ook , not done. Maar Katholieke kerken heb ik altijd bewonderd , afgezien van hun denkwijze waar ik dan weer helemaal niets mee heb. En de Paus mogen ze ook houden. Maar Maria...Er straalt zoveel rust en sereniteit van haar uit. De Moeder aller moeders. Ik vind het gewoon heel erg fijn om naar haar te kijken. Dat is alles.

Dus maakte ik nog een kussentje. Een groen kussentje deze keer met het prachtige roze stofje van Lily Ashbury afgezet met een bloemen bandje. Ik haakte een randje van stokjes met een karteltje van een halve vaste , twee dubbele stokjes en weer een halve vaste. Dat is vast geen goed patroontje maar ik vind dat wel leuk omdat je dan een soort rozen knopjes krijgt.

En die rozen die verwijzen dan weer naar het verhaal van Onze Lieve Vrouw van Guadalupe. Wat ik hier natuurlijk niet helemaal ga vertellen maar mocht je het willen lezen? klik


nog meer AutoPapierenMapjes

0
0

Gewoon omdat ik gek ben op setjes.


En omdat het goed gaat met de Auto Mapjes en dus aangevuld moesten worden.


Daarom dus. Telefoonhoesjes met bijpassende Autopapieren Mapjes. Gewoon omdat het kan.

jarig

0
0
Het is 29 Mei 2001. Ik ben wakker maar mijn ogen willen nog niet open. De zon schijnt in mijn gezicht. En in mijn hart , ik voel me gelukkig op een manier die ik nooit eerder zo gevoeld heb. Maar mijn lichaam voelt alsof ik door midden ben gescheurd en dichtgenaaid door iemand die handwerken niet als hobby heeft. Mijn arm slaapt en ik zou me wel om willen draaien maar mijn instinct verteld me dat vooral niet te doen.

Ik hoor klompjes op de gang en ik begin me nu toch echt af te vragen waar ik ben. Voorzichtig open ik mijn ogen. Twee grote kijkers staren me liefdevol aan. Ik kijk in mijn eigen ogen en te gelijker tijd in die van mijn man. Ik lig in een ziekenhuisbed en in de holte van mijn arm ligt een prachtig klein meisje. We herkennen elkaar en houden van elkaar. We hoeven niet te wennen , dit zit wel goed. Het hele verhaal van de urenlange bevalling komt als een vage herrinnering weer naar boven.

Toen ze er eindelijk was heb ik uren naar haar liggen kijken hoe ze sliep in het plastic bakje naast mijn bed, moe van het op de wereld komen waar ze eigenlijk nog niet zo´n zin in had. Ik heb haar trots laten zien aan Oma´s en Opa´s. En Man er van weten te overtuigen dat hij haar echt wel vast kon houden. En toen vond de verpleegster dat het mooi geweest was. Ik moest herstellen en gaan slapen. Dochter ging naar de kinderafdeling. Het was zo´n tevreden popje dat kwam wel goed.

Nou dat kwam het helemaal niet. Ze schreeuwde het hele ziekenhuis bij elkaar en tegen alle regels in heeft de radeloze nachtzuster haar s´nachts maar bij mij in bed gelegd. Stil. Dit was pedagogisch gezien niet zo´n goede start. Het duurde vier jaar om haar uit mijn bed te krijgen. Toen kwam haar broer.

Door de bevalling was ik het gevoel voor tijd helemaal kwijt en ik vroeg de verpleegster welke dag het was. Het is dinsdag 29 Mei. "Dan ben ik jarig". Gezien mijn hartslag en bloeddruk die ze net gemeten had zag ik haar met enige twijfel mijn status bekijken. Maar ik was geestelijk prima in orde. Dan heeft U een heel mooi kado voor Uw verjaardag gekregen!

Dat heb ik zeker.Vandaag vieren we haar twaalfde verjaardag



Wie jarig is trakteert en dus trokken we de cakepoppert weer eens uit de kast. We hebben geleerd van het Mario Drama en gaan vandaag te werk zonder ontwerp. Dan kan het ook niet mislukken tenslotte. Het cakemeeel maken we met kleurstof groen en blauw. En ook de witte chocolade. Doe de kleurstof er pas bij als de chocolade al is gesmolten anders gaat het mis.

We dopen de ballen in de gekleurde suiker, draaien er een snoepveter omheen en doen er een cellofaantje om. Dit alles natuurlijk met uuuren ertussen. Voor de Juffen en Meesters maken we pops zonder stokje. Ze gaan in een mini cupcake vormpje. Veel makkelijker en zeker net zo leuk als op een stokje. Het geweldig leuke mini kandelaartje kocht ik bij de Blokker.

Dank U

0
0


Namens de Flamingo die op de foto achter de taart staat en mijzelf , veel dank voor alle lieve felicitaties die wij gisteren kregen. Ook gefeliciteerd aan alle mede jarigen. Het zijn er heel wat in blogland op het moment. Zal dat toch te maken hebben met het creatieve sterrenbeeld Tweelingen misschien?
En ja , je ziet het goed. Ik zet mijn gasten gewoon een Multivlaai-vlaai voor. Na drie uur cakepoppen was ik klaar met bakkertje spelen.

Daar zijn we weer!

0
0
Bedankt , tot ziens het is leuk geweest. Ik ben helemaal klaar met jullie en er is echt niemand meer die nog op jullie zit te wachten, dag hoor! Dat zei ik tegen mijn uiltjes. De uiltjes die , heeel erg lang , op zo´n beetje alle telefoonhoesje zaten die dit huis verlieten.

Ik zat er helemaal naast. Er zijn genoeg mensen die nog zitten te wachten op uiltjes. Dus maakte ik mijn excuus. Ze waren niet erg enthousiast , stonden niet te springen. Maar ze vonden het nieuwe winkeltje mooi en gingen mee.

Ze kijken nog wat sjagerijnig , maar ja , wat wil je. Bij deze dus. Ze zijn er weer. Uiltjes Telefoonhoesjes.

ZomerKussentje

0
0
Als er zoiets bestaat als zomer en winter kussentjes dan is dit een zomer kussentje. Het granny gedeelte haakte ik maanden geleden al. Maakte er ook een kussentje van. Schreef er ook een blogje over en noemde het ´het niet zo leuke kussentje`. Het ging naar de afdeling Kliko Projecten.



Dat is een afdeling waar ik slecht mee kan leven. Het vreet aan me. Materiaal kost geld , er zit vaak veel tijd en moeite in een maaksel en in mijn hoofd ziet er heel anders uit. Onverteerbaar. Vroeger ging ik door , gefrustreerd en wel. Die tijd is voorbij. Ik laat het los. Benoem het maaksel tot Kliko Project. Maar gooi het niet in de Kliko. Ik prop het ergens tussen.




En dan komt er vanzelf een moment dat ik het weer tegenkom. Als ik aan het zoeken ben. Of opruimen. Nee dat is niet waar. Als ik aan het zoeken ben. Naar iets heel anders , maar dat is weer een ander verhaal.





Ik haakte er wat randjes omheen en zette het met de hand vast op het kussentje waar ik het eerder weer af had gehaald. En nu ben ik tevreden. Ik kan het los laten. Pffff. En de zon schijnt ook nog.

AfterRain Shopper

0
0

Met enige trots presenteer ik mijn nieuwste naaiseltje. After Rain Shopper. Een shopper , maar niet één in de categorie ´ik ga eens even flink aardappelen inslaan`. Meer een shoppertje voor een dagje stad. Zo´n dag dat je alleen maar even gaat kijken. Daar is ie groot genoeg voor. Voor alle impuls aankopen , zeg maar.

Ik maakte deze tas van de prachtige stoffen van Hamburger Liebe. Gevoerd met zeil en ook de banden zijn van zeil , afgezet met bruin band. Hartje eraan , klaar.

Give a Way!

0
0


Het is weer Give A Way tijd! Dit setje van een autopapierenmapje , telefoonhoesje en sleutelhanger geef ik weg. Maaaarrr....niet hier. Je moet er een straatje voor om. Het setje word verloot op het blog Happy in Red. En daar ben ik best een beetje trots op. Lees de voorwaarden en hoe je mee kan doen hier. En kijk natuurlijk ook even rond op het blog van happy in Red en in haar mooie Etsy winkeltje. O,ja vergeet niet te volgen, wel zo netjes. Succes!

Paspoorthoesjes

0
0


Geinspireerd door alle vakantieverhalen op het blog van Happy in Red maakte ik dit weekend paspoorthoesjes. Zelf had ik dit niet zo snel bedacht want ik ben niet wat je noemt een vakantieganger. En al helemaal niet naar bestemmingen waar je een paspoort voor nodig hebt. Identiteitskaarten zijn ruim voldoende voor dit gezin.

Buiten alle vakantiebestemmingen las ik ook nog al wat klusplannen voor de zomervakantie. Die hebben wij meestal ook wel. We houden niet zo erg van op vakantie gaan maar verhuizen doen we zeer regelmatig. En bij verhuizen hoort klussen , zo gaat dat. Al hoef je natuurlijk niet te verhuizen om je huis eens flink onder handen te nemen.

Mijn hele jeugd woonde ik in het zelfde huis maar elke vakantie werd er door Paps en Mams iets aangepakt. Er werden schuren en bijkeukens gebouwd ,de kozijnen werden geschilderd en er werd ,jawel!, centrale verwarming aangelegd. Denk niet dat ik zielig was of iets tekort kwam. Ik zat heerlijk in mijn gebloemde zwembad , bouwde vele Barbiehuizen met Zus , we shoten besjes met p.v.c. buisjes en met de kinderen uit de buurt hadden we een tentenkamp. Ieder jaar brachten we een bezoek aan Afifauna , op zondag gingen we ´een stukje rijden` en met vriendinnen zwom ik in de Rivier of in een meertje.

Maar de allerbeste herinneringen bewaar ik aan de (vele) dagen dat koelbox, windscherm en jeu de boule ballen ingepakt werden en wij naar Hoek van Holland gingen. Samen met Zus maakte ik druipkastelen , we deden een rondje pier en aan het einde van de dag mocht ik bij strandtent 'Kareltje' een frikandel halen. Ik was een gelukkig kind.


Deze foto is niet genomen in Hoek van Holland , het fototoestel ging nooit mee naar het strand dus daar zijn jammer genoeg geen foto's van. Dit was een dagje 'boulevard' in Scheveningen. Zus heeft 'm nog niet zo lang geleden op Facebook gezet. We zijn onze schaamte voorbij. Ik ben de kleine.

Rode Rozen en Tortilla´s

0
0

JuffenDag

0
0
Toestanden. Ik beschrijf U gisteren. Het is rond half elf, ik heb het Tortilla Kussentje klaar. Ik kijk de kamer rond en besluit op te gaan ruimen, stofzuigen ,boodschappen te doen en meteen door te fietsen naar school om de kinderen op te halen om twaalf uur. Eigenlijk moet ik een portomonnee maken. En er ligt nog een jurk die echt afgemaakt moet worden deze week. Beide projecten zonder patroon. Ik ga bedenken hoe ik het ga doen onder het stofzuigen.

Ik begin met opruimen. Er ligt een stapeltje papier op de kruk dat vanmorgen uit een schooltas is gekomen. Ik kijk het snel door en wil het weggooien als een geel papier mijn aandacht trekt. Ik krijg er klotsende oksels van. JUFFENDAG! VRIJDAG 14 JUNI!. BAM!!!! Zo komt het ongeveer aan. Er zijn maar liefst acht juffen jarig morgen en ze gaan er een leuk feest van maken. En het zou leuk zijn als je verkleed komt.

Waarom wist ik dit niet. Is het me nooit verteld? Of is het me verteld en dacht ik , oooh dat duurt nog hééeél lang. Het had van mij wel in de krant gemogen. Hoe bijzonder is het wel niet zoveel juffen jarig op één dag. Twee van deze juffen zijn 'de juf' van mijn zoon. Dat betekend twee kadootjes. En ik kom niet weg met een zak drop. Ooit ben ik begonnen met het uitdelen van juffenmappen in een moment van teveel tijd. En ik vermoed dat de juffen onderling communiceren. Of ze zo'n map leuk vinden weet ik niet maar ze zouden het als een belediging kunnen zien als ze een zak drop krijgen. Bovendien heeft mijn zoon erg leuke juffen.



Buiten het mappen probleem zit ik met het verkleden. Ik hijs Zoon al vier jaar in hetzelfde Carspak. Dat kan en past echt niet meer. Op de fiets dus. Bart Smit, Zeeman, Wibra, Xenos, Action...."nee, mevrouw sorry het is juni dan hebben we geen verkleedkleren". Ik krijg serieus last van stress. Dan krijg ik een goed plan. Er ligt een klein veiligheidsvestje in de auto. In de schuur ligt een helm en een leren heupding voor gereedschap. Een oranje broek kan ik vanmiddag nog wel maken.(heb toch niets te doen)

Naar school. Op de fiets overleggen we. Zoon vind mijn plan heel stom. Zo ga je niet naar een feest, zo ga je naar je werk. Hij wil als de Hulk. En ik mag vanavond een groen pak voor hem haken. En als ik wol over heb dan stoppen we dat in het pak, dan is hij lekker dik. Iemand ooit een Hulk pak gehaakt? Ik niet. En ik ben het ook niet van plan. Dochter weet heel vaak met één opmerking iets totaal te verzieken. Ze helpt me uit de brand. "Dan moet je kop ook groen". Dat wil hij niet. "Dan ben je niet de Hulk, maar een rups".


Met de belofte dat hij helemaal volgeplakt mag worden met tatoeages komen we uit op rapper. Adidaspak, zakdoek+pet, kettingen, koptelefoon, klaar. En het goede nieuws is dat er maar één van zijn juffen zal zijn, de andere werkt op vrijdag ergens anders. Opeens heb ik dus de hele middag voor één map. Ik maak een kein model, A5. Van alweer de prachtige stofjes van Hamburger Liebe. Eind goed, al goed.


Ga ik met Susan mee?

0
0
Een paar weken terug zat ik nog weemoedig te staren naar de jurk van Susan. Ik vertelde haar dat de tijd van prinsessenjurken naaien nu echt verleden tijd was voor mij. Dochter is twaalf en verkleed zich graag, soms drie keer per dag, maar ze hijst zichzelf niet meer in prinsessen en flamingojurken.


Nou dit was weer eens een ´be careful what you wish for` gevalletje. In de eindmusical van groep 8 heeft één van de meisjes een héél klein rolletje als jonkvrouw. Echt maar een paar minuutjes volgens dochter. Maar het meisje moet voor die paar minuutjes wel een jurk hebben. De ridder word in een Mulan riddersetje gepropt ,is me verteld, maar er was werkelijk nergens een jonkvrouwjurk te vinden in maatje 158.



Dus Mahammm....? Natuurlijk deed ik een beetje van ik heb het zóó druk enzo. Maar stiekum vond ik dit natuurlijk wel heel leuk. Ik kon alleen nergens een patroon vinden en dus ging het weer net als een jaar of acht geleden. Ik had toen niet eens een naaimachine en patroon lezen dat deed ik al helemaal niet.

Ik begon dus bij het middenstuk, gewoon een rechte lap eigenlijk die aangesnoert word. daarboven weer een rechte lap met tunnels bovenaan en bij de mouwtjes. Een flappertje eraan en van de restjes IKEA vitrage maakte ik de rok. De rest van de jurk is gemaakt van voeringstof om het een beetje goedkoop te houden. Het is tenslotte maar voor een paar minuten.

Dochter vond het stiekum heel erg leuk om de jurk telkens te moeten passen en dan zie je dat er eigenlijk toch helemaal niet zo veel verschil is tussen meisjes van vier en meisjes van twaalf. Mits je ze een prinsessenjurk aantrekt natuurlijk.



En zoals je dus al begrijpt ga ik niet met Susan mee, het prachtige miepje op de foto is mijn dochter en ik ga het niet eens proberen ....Nee echt niet, er zit heel wat speling in de maat maar ik ga het niet redden. Jammer.

Ruilen?

0
0

Ik lees het steeds vaker en er is zelfs een mooi woord voor. Bij deze dus , het is tijd voor een swap. Nog nooit gedaan, maar altijd in voor iets nieuws. Gisteren zag ik een man op T.V die een kettingzaag doorruilde tot hij 5000 dollar had! Nou dat hoeft natuurlijk ook weer niet. Het is een spontaan idee en ik weet nog niet of ik dus door wil gaan ruilen of ik meteen uitgeruild ben. Of misschien wil er helemaal niemand ruilen. Kan ook nog.

Wat heb je in de aanbieding Ambela? Een schattig tasje met aap applicatie. Voor stoere kleine meisjes of kinderachtige grote dames. In mijn winkel staat hij in de categorie kindertassen maar zelf ben ik nogal kinderachtig van aard en dus heb ik deze tas eigenlijk als dames tas gemaakt. Het hengsel is op maat voor een volwassen mevrouw. Dat kort ik voor je in als de tas naar een meisje gaat.(vanaf een jaar of zeven/acht) De tas is 24 x 28 x 8 cm. De binnenkant is van blauw mexicaans tafelzeil en in mijn enthousiastme ben ik een binnenvak vergeten. Ongeorganiseerd proppen dus.

Ik ben erg benieuwd wat jullie bedenken en of er reacties komen. In je berichtje hieronder mag je me vertellen wat je te ruil aan wil bieden maar je mag natuurlijk ook mailen maar info@ambela.nl. Ik spreek geen termijn af, het is geen wedstrijdje. Gewoon leuk, omdat het bijna vakantie is. Mijn griepje bijna over is. Ik nog steeds geen WiFi heb. De zon vandaag schijnt en de was zo lekker wappert. Doe onbescheiden en denk vooral niet dat je niets te ruilen hebt!

Feest is Geweest

0
0
Ruim een maand geleden was dochter al jarig maar dit weekend hebben we eindelijk haar kinderfeestje gevierd. Wat je bij twaalf jarigen natuurlijk geen kinderfeestje meer noemt maar een Fisááaaaa. Volwassenen associeren de Fisa helemaal niet met iets feestelijks maar twaalfjarigen blijkbaar wel.


Een maand de tijd om een feestje te regelen lijkt heel handig maar in de praktijk is dat anders. Zo´n feestje blijft namelijk groeien. In alle opzichten. Dochter wilde graag de hele klas uit nodigen omdat het ook een afscheidsfeestje is (groep 8). Oké, dachten Man en ik. We spannen een zeiltje over de betonnen bak achter ons huis die we tuin noemen ,zetten wat bakken chips neer, draaien een muziekje, Feest.

De 28 uitnodigingen werden er 40. Toch wel veel leuke kinderen die echt ook moesten komen. En als je die doet moet je ook die en die doen. Zo gaat dat. En dat muziekje werd opeens een heuse D.J. met lampen, rookmachine en draaitafels. Die chips dat werd een compleet snoepbuffet en een chocolade fontein met bananen, aarbeien, soesjes en marsmellows. We kochten gekleurde fluuts (action 4 voor 0,49) die we versierden met een suikerrandje en parapluutjes voor het welkomsdrankje. En we bestelden twee dozen(alcohol vrije) partyshots.

;">


Je begrijpt dat niet alleen de leuke ideeën groeiden maar ook de rekening. De tent moest nog flink opgeleukt worden en dit was mijn kans om eens flink aan de pompoms te gaan. Beetje duur alleen als je er dertig hebben wilt. Maken dus. Op Pinterest word vooral over zijdepapier of crepepapier verteld maar veel goedkoper is het om ze te maken van servetten. De servetten zijn wel te klein want voor een pompom heb je vellen van 50 x 70 nodig. Ik liet de servetten dus overlappen. Legde er 1 neer en de volgende op de middenrand, die erna weer gelijk met de eerste enz. Muizentrapje, in het midden een vuilniszakbindertje , 1 kant uitpluizen, touwtje eraan, ophangen en de volgende kant uitpluizen.

Een heel leuk werkje wat vooral onze achtjarige zoon heel leuk vond. Goedzo jongen nog maar 20. Voor hem maakte ik een vlinderstrikje en beloofde hem vijf euro als hij ober wilde zijn. Voor 10 euro deed hij het op voorwaarde dat hij in zijn pauzes mee mocht feesten. Keihard die jongen.

Zaterdagavond was het zover. De tent was versierd, D.J draaide, dochter zat klaar in haar feestjurk en de ober stond naast de deur met de welkomsdrankjes. Gelukkig kwamen er geen 40 maar veel scheelde het niet. Volgens mij hadden ze een geweldige avond, vooral het laatste uurtje toen het donker werd. Zoon had erg veel pauze en genoot in het bijzonder van het blonde meisje wat haar hakjes aan de kant schopte en helemaal los ging op de muziek.

Het ergste wat er gebeurde was dat er met nootjes werd gegooid en dat er iemand door een stoel zakte. Je hoort mij dus niet klagen. Zelfs de w.c was niet vies. Wat een keurige kinderen, ik kreeg een handje toen ze naar huis gingen. Ben benieuwd hoe zo'n feestje over een jaar of vier er aan toe gaat. Krijg ik vast geen handje meer.


Pannenlappen Dag

0
0
Zo af en toe moet de winkel aangevuld worden en bij voorkeur doe ik dat per categorie. De categorie Pannenlappen was een zeer treurige. Éen setje op voorraad en één uitverkocht stel. Aan de haak dus. Drie nieuwe setjes hangen nu te blinken in de categorie verse pannenlappen. En het doet een beetje pijn ze in te pakken en in de kast te leggen want ze staan zo gezellig in mijn keukentje. Misschien maar even doorhaken. Wat is jullie favoriet?





Tas voor bij de Gordijnen

0
0
Ook hier zijn we eindelijk aan het aftellen voor de vakantie. Voor Dochter zit het erop, de musical is gespeeld, snoep is gegooid en alle feestjes zijn gevierd. Zoon moet de week nog volmaken en dan kunnen we gaan genieten van de vakantie. Wat in ons geval betekent , kozijnen schilderen. Hmm.

Maar het voordeel van thuis blijven is dat de winkel open blijft en dat ik die flink kan gaan aanvullen. Daar ben ik alvast mee begonnen. Ik maakte een shopper van een prachtig oranje lapje. Dat lapje had ik al even maar ik wist niet zo goed hoe en wat.

De inspiratie kwam deze keer toen ik een stukje van de presentatie van Spijkers en Spijkers zag bij de Fashion Week. Niet dat ik in Amsterdam aanwezig was. Ik zag het gewoon bij RTL Boulevard. Ik zag bij de Spijkers dames BB ruitjes. Heel veel BB ruitjes. Het commentaar van heren die er ´verstand` van hebben (onder meer Wubbo Ockels) was dat het vooral èrrruggh draagbaar was.


Dat draagbaar nam ik letterlijk en ik wist wat ik met mijn oranje lapje moest gaan doen. Ik combineerde het met beige zeil en met moeilijk groen. Die kleur noem ik zo omdat het heel goed combineert met turquoise en dat soort groen. Alles wat niet past bij mijn geliefde appelgroen. En dus moeilijk groen is. Begrijp je me nog? Ik ben dol op appelgroen zeil wat officieel Kawasaki groen heet. En in elke tas die ik voor mezelf maak zit een stukje appelgroen. Als ik turquoise draag heb ik dus een probleem. Geen tas. Zie je een mevrouw met een turquoise jurk en haar handen vol met sleutels ,telefoon, portomonnee en overige meuk dan ben ik dat.


Maar genoeg over mij het ging over de tas, waar je trouwens je gordijnen op aan kunt passen want het lapje is gordijn stof van IKEA. Ik haakte een sleutelhangertje in bijpassende kleuren. En omdat dat zo leuk was haakte ik nog even verder.

Ik maakte deurkrukhangers. Twee rondjes aan elkaar gehaakt, klein lusje eraan en daar een klosje aan. Leuk zomeravond klusje.

Pour Ethan

0
0
Mijn kleine nichtje, wat nog steeds klein is en nog steeds mijn nichtje maar wat ik allang niet meer mijn kleine nichtje moet noemen eigenlijk, heeft een baby gekregen. Een heel klein babytje. Het nichtje woont in Frankrijk met haar Franse man. Ik ga dus niet op kraambezoek want zoals ik al vertelde, wij (Man) schilderen kozijnen. Maar haar zus, mijn andere nichtje, die gaat wel. En dus heb ik een kadootje gemaakt wat mee gaat in de koffer.


Ik had natuurlijk kunnen denken, ik geef een rompertje. Dat neemt niet zoveel ruimte in beslag. Mijn nichtje gaat kamperen met man en drie kinderen. De auto zal dus best een beetje vol zitten. Maar Zus geeft al een romper. En bovendien geef ik alle baby's die geboren worden een fotoboek. Niet allemaal natuurlijk, alleen die waarvan ik de ouders ken.


Dat ik een fotoboek geef, dat heeft een rede. Zelf deed ik ooit iets fout. Toen Dochter werd geboren plakte ik boeken vol. Van de eerste week zijn er al twee volle boeken. Bij Zoon ging alles anders. Niets een week samen op bed liggen en fotootjes maken. Na twee dagen stond ik al met een dweil in mijn handen. Dochter had wat aanpassingsprobleempjes en die werden nog groter toen ze kort na de geboorte van zoon ook nog naar de basisschool ging. Handen te kort. De geboorte van een gezin bleek zwaarder dan de geboorte van een kindje. De foto's die er gemaakt werden ,bleven op de computer.

En die computer crashte. Geen enkele foto uitgeprint of op schijf. Alles weg. Van geboorte tot 8 maanden. Vandaar dat fotoboek, met wijze raad erbij natuurlijk.
Ik maakte de hoes van beige ,bruin en groen zeil. En het was natuurlijk een hele goede reden om dit prachtige perenstofje te kopen.


Feestje Om Je Nek

0
0
Voor de vakantie had ik het plan om er enorm tegenaan te gaan deze weken. Zonder vier keer per dag heen en weer naar school te fietsen zou ik zeeën van tijd hebben. En die tijd zou ik nuttig besteden. Ik ging mijn winkel eens even flink aanvullen. Waar iedere 'normale' winkel zijn best doet om vooral leeg te raken in de zomer ging ik voor een volle winkel.


Nou niet dus. Ook zonder fietsen was er genoeg te doen. En als ik naaide, naaide ik vooral paspoorthoesjes. Voor al die mensen die wel op vakantie gingen. En autopapierenmapjes. Voor de autovakanties denk ik. Geen komkommertijd dus voor Ambela. Je hoort me niet klagen. Maar van uitdagende projecten kwam het niet.

Maar wel in de afdeling haken. Normaal gesproken loop ik een beetje achter de feiten aan. Is het opeens winter. Gewoon de herfst gemist. Geen sjaal gehaakt. Niet deze winter want ik heb nu al sjaals in de winkel! In gezellige zomerkleurtjes, zomersjaals dus eigenlijk. Of herfst opvrolijkers. Ik heb zels al aan Sinterklaaskadootjes gedacht.

Royal Blue

0
0

Dit is een soort van testbericht. Ik heb geen wifi op mijn laptop en ben licht in paniek. En zwaar geïrriteerd. Ik probeer vrienden te worden met de tablet. Die heeft de rare eigenschap te denken te weten wat ik wil gaan zeggen. Daardoor verstuur ik hele rare mailtjes. Of ik denk dat ik ze verstuur en ik verstuur niets. Maar vandaag zijn tablet en ik vrienden geworden en heb ik zelfs iets op mijn winkel kunnen doen. Toen dacht ik misschien kan ik ook bloggen. Misschien zelfs met plaatjes.

Mocht het lukken dan zijn de plaatjes van een blauwe sjaal, bijpassend bij de blauwe tas die ik al eerder maakte. Dit alles is te vinden in mijn shopje. Sorry geen link. Dat gaat me echt niet lukken.

Oslagdoek

0
0
Ik val een beetje in herhaling. Alweer een haaksel, alweer groen. Maar ik heb zo mijn best gedaan op de rand dat ik het toch even wilde laten zien. En ik heb ook niet veel anders moet ik bekennen. Ik ben met drie tassen bezig dus volgende week weer eens een ander plaatje.

Vanaf volgende week gaat ook hier in Zuid-Holland het gewone leven weer beginnen.En dat begint tijd te worden. Dochter verveelde zich vorige week zo erg dat ze me vroeg samen behang te gaan scheuren op mijn slaapkamer. Een uitstel project. Die slaapkamer.
Omdat dan de kast van de muur moest bedachten we dat dan ook het bed wel weer terug naar zijn oude plekje kon. In een moment van ingebeelde Feng Shui kennis had ik besloten dat het vast ongezond was om met je gezicht naar de badkamer te slapen. Badkamer ensuite, zonder deur. Oei, ongezond. En ook nog tegen de richting van de latten op het plafond in. Dat moest anders. Dus verschoven we de boel.

Ik heb vanaf dat moment geen nacht meer geslapen. En als ik sliep droomde ik, soms wel drie verhalen per nacht. Ik was verkoopster in de app-store. Voerde actie tegen de kip kerrie vissers van Bangladesh omdat ze hun honden lieten poepen in mijn geliefde broodbeleg. En ik werd gillend wakker toen ik droomde dat ik met een muizenval voor een gaatje in de muur zat en er opeens twee cavia's onder de plint vandaan plopte. Dit is voer voor de dromenverklaarders.

Schuiven dus. De muur is kaal het bed staat op zijn plek en ik slaap weer als een roosje.
Viewing all 125 articles
Browse latest View live